سلام
خیلی از ما یادگرفته ایم که برای توجیه نقص هایمان روی آنها اسم های زیبا بگذاریم
مثلا؛
- یکی به خودش اجازه می‌دهد که برای همسرش، مادرش، خواهرش،دخترش یا خانمهای دیگرتعیین تکلیف کند و به بدترین شکل و با بدترین ادبیات به آنها تذکر بدهد اما اسم این کار را می‌گذارد غیرت!
- فرد دیگری برای بقیه تصمیم می‌گیرد، توی کار آنها دخالت و فضولی می‌کند و اسم این کار را می‌گذارد آتش به اختیار!
- پدری به خاطر یک خطای کوچک فرزندش را مورد خشونت قرار می‌دهد و اسم این کار را می‌گذارد تربیت کردن!
- فردی نسبت به همسرش بدبین است و اسمش را می‌گذارد نگران بودن!
- فردی دچار وسواس شست و شو است و اسم این کار را می‌گذارد پاکیزگی!
- فرد دیگری دچار ترس های بی‌مورد است ولی اسم این ترس ها را می‌گذارد احتیاط کردن!
هزاران مثال مشابه وجود دارد و همه ما با این روش آشنا هستیم
راستش را بخواهید خود من چند وقتی است که درگیر این روش هستم
مثلا وسواس فکری، ترس های بی‌مورد دارم و از همین الان تصمیم گرفتم این‌ها را کنار بگذارم
هرچند که نبرد سختی را درپیش دارم