سلام
جایی می خواندم : تا زمانی که اهدافتان محکم نشده اند آن ها را جار نزنید
این نکته در کلام بزرگان دین ما هم دیده می شود که می گویند: اظهار کار قبل از استحکام آن موجب خرابی کار می شود
عده زیادی را می بینیم [مثلا خود من] که اگر ایده ای به ذهنشان برسد زمین و زمان را با خبر می کنند و فکر می کنند که این ایده می تواند آینده جهان را زیر و رو کند.
و به همه می گویند که می خواهند چه کار کنند و هدفشان را برای همه باز می کنند
اما اشتباه می کنند!
شاید بگویید: اگر ما از هدف هایمان حرف بزنیم شاید بتوانیم گروه خوبی را جمع کنیم که با ما هم مسیر هستند و بتوانیم با هم رشد کنیم.
این درست است اما نه قبل از اینکه ما هیچ کاری نکرده ایم
قبول دارم اول که ایده یا هدفی به ذهنمان می رسد آن قدر هیجان انگیز می شویم که می خواهیم راجع به آن با همه صحبت کنیم اما باید صبر کنیم
جایی نوشته بود که علم ثابت کرده اگر ما از اهدافمان صحبت کنیم به مغز این پیام می رسد که ما به این هدف رسیده ایم و مغز دیگر برای انجام آن انرژی آزاد نمی کند چون فکر می کند این کار انجام شده و چون کار مغز ذخیره سازی انرژی بوده و در آزاد کردن انرژی وسواس دارد پس به سختی انرژی آزاد می کند
مورد دیگری که می توانیم بگوییم این است که زمانی که ما از اهدافمان حرف می زنیم انرژی و انگیزه ما برای انجام آن آزاد می شود و زمانی که ما برای انجام کاری انگیزده نداشته باشیم عملا نمی توانیم آن را به خوبی به سرانجام برسانیم
یک مورد مهم هم می تواند این باشد: زمانی که ما از اهدافمان حرف می زنیم و بقیه را با خبر می کنیم ممکن است بساط مسخره کردن یک عده که چشم دیدن موفقیت بقیه را ندارند، راه بیفتد و همین باعث شود که مسخره کردن آن ها انرژی ما را کم کند و ما را آزرده خاطر کند
و حتی کسانی که ما را دوست دارند اما دوستی شان مانند خاله خرسه بوده، ممکن است چوب لای چرخ ما بگذارند
اگر بخواهم در یک عبارت کل این متن را خلاصه کنم این را می گویم:
لطفا قبل از اینکه اهدافت استحکام پیدا نکرده، آن را جار نزن