من عاشق نوشتنم، اما…

سلام

توی این نوشته می خواهم دلایلم را برای علاقه به نوشتن بگویم

من نوشتن را دوست دارم:

• نه فقط به خاطر اینکه موجب بهتر اندیشیدن می شود
• نه فقط به خاطر اینکه باعث هرس کردن درخت ذهن می شود
• نه فقط به خاطر اینکه کاری مقدس است
• نه فقط به خاطر اینکه متنوع است
• نه فقط به خاطر اینکه بهترین روش برای توسعه فردی است
• نه فقط به خاطر اینکه برای رسیدن به اهداف باید آن ها را بنویسیم
• نه فقط به خاطر اینکه جدیدا یک عالم طرفدار پیدا کرده
• نه فقط به خاطر اینکه عده زیادی مبلغ نوشتن شده اند
• نه فقط به خاطر اینکه ایده های زیادی به من می دهد
• نه فقط به خاطر اینکه حس خالق بودن به من دست می دهد
• نه فقط به خاطر اینکه آدم را فرهیخته و اهل اندیشه نشان می دهد
• نه فقط به خاطر اینکه بهترین تفریح برای اوقات فراغت است
• نه فقط به خاطر اینکه….

دلیل اصلی من برای عشق به نوشتن خود آن است؛ یعنی نوشتن

راحت بگویم زمانی که می نویسم حال می کنم، انگار دنیا را به من داده اند

یکی از ترس های زندگی ام این است که نتوانم بنویسم

عشق به نوشتن، خیلی اوقات برایم مبهم است

یعنی خیلی وقت ها بی دلیل دوست دارم بنویسم

به نظرم عشق واقعی عشق بی دلیل است که فرد را فقط به خاطر خودش بخواهی

جدیدا عاشق شده ام

می دانم عشق است چون تا بحال چنین حسی را تجربه نکرده ام

و این عشق برایم هم رده نوشتن است

فردی که در کنار آن حس می کنم زیباتر هستم

فقط یکبار اورا دیدم اما مطمئنم که عاشقش شدم چون به عشق در یک نگاه ایمان دارم

اگر بخواهم عشقم به آن فرد را مثال بزنم شاید بتوانم بگویم عشقم به نوشتن شبیه این عشق است؛ همانقدر مبهم، همانقدر بی دلیل

امیدوارم بهش برسم

دعا کنید برایم

امیدوارم همه عاشقان به هم برسند

آمین